Εργασίες μαθητών
από τη Ζωγραφία!
ΣΑΚΡ ΚΕΡ
Ονομαστή ρωμανο-βυζαντινή εκκλησία, ορόσημο της Μονμάρτρης, η Βασιλική της Ιερής Καρδιάς -ή «ζαχαρένια» για τους περισσότερους ντόπιους- δεσπόζει στην κορυφή του λόφου και αποτελεί ένα από τα πλέον φωτογραφημένα σημεία της πόλης του Παρισιού.
Η βασιλική Σακρ Κερ κτίστηκε από το 1876 έως το 1912 -εξ ολοκλήρου από λευκή πέτρα- στο ψηλότερο σημείο της γαλλικής πρωτεύουσας, ως φόρος τιμής των 58.000 στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο Γαλλοπρωσικό πόλεμο, και είναι αφιερωμένη στην Ιερή Καρδιά του Χριστού.
Το έργο ανέλαβε ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού Γκιμπέρ, πάνω σε σχέδια του Πολ Αμπαντί. Ο ωοειδής τρούλος της εκκλησίας, ενώ η καμπάνα της εκκλησίας είναι μία από τις πιο βαριές του κόσμου και ζυγίζει 18,5 τόνους.
από τον Τίμο!
Ο Σηκουάνας (γαλλ. Seine,
Το 1684, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ εγκαινιάζει τη μηχανή Marly, που βρίσκεται μέσα στον Σηκουάνα, προκειμένου να αντλήσει το νερό του ποταμού για τις διάφορες υδάτινες κατασκευές και σιντριβάνια στο πάρκο του ανακτόρου των Βερσαλλιών. Από το 1830 αρχίζει η διευθέτηση του Σηκουάνα με την κατασκευή φραγμάτων και υδατοφρακτών.O Σηκουάνας έχει εκβαθυνθεί και ποντοπόρα σκάφη ελλιμενίζονται στη Ρουέν, 120 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Στο Παρίσι, ο ποταμός είναι μόλις 24 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και 560 χιλιόμετρα από το στόμιό του, με αποτέλεσμα να έχει αργή ροή και να καθιστά εύκολη την πλοήγησή του. Το μέσο βάθος του Σηκουάνα σήμερα στο Παρίσι είναι περίπου οκτώ μέτρα, ενώ ελέγχεται και το πλάτος του. Κατά διαστήματα, παρουσιάζεται υπερχείλιση των υδάτων από το σύστημα υπονόμων του Παρισιού, κυρίως κατά περιόδους μεγάλων βροχοπτώσεων, με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες αστικών λυμάτων να καταλήγουν στον Σηκουάνα.Το όνομα «Σηκουάνας» προέρχεται από το λατινικό Sequana, που με τη σειρά του προέρχεται από το κελτικό Sicauna, η ρίζα του οποίου (sak-) σημαίνει «ιερός» και η κατάληξη -onna δηλώνει «πηγή, ποταμός». Στην περιοχή που αποτελεί τώρα τη Νορμανδία, ο Σηκουάνας ήταν γνωστός ως Rodo ή Roto, παραδοσιακές κελτικές
Ο πύργος του Άιφελ (γαλλικά: La Tour Eiffel, ΔΦΑ [la tuʁ‿ɛˈfɛl]) είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Και το πρώτο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.
Ο πύργος έχει χρησιμοποιηθεί και για πολλές σκηνές ταινιών.
Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1887 και 1889 ως είσοδος για την διεθνή έκθεση Uneversell αλλά και επ`ευκαιρία της εκατονταετούς επετείου της Γαλλικής Επανάστασης. Συνολικά 300 εργάτες ένωσαν 18.038 κομμάτια αδιάβροχου σιδήρου με 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια, με μια στατική μελέτη του Maurice Koechlin. Ο Άιφελ βοήθησε τους μηχανικούς Émile Nouguier και Maurice Koechlin και τον αρχιτέκτονα Stephen Sauvestre. Ο κίνδυνος ατυχήματος ήταν μεγάλος καθώς, σε αντίθεση με σύγχρονους ουρανοξύστες, ο πύργος ήταν σε ανοιχτό πλαίσιο, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο όροφο εκτός από δύο πλατφόρμες. Ωστόσο επειδή ο Άιφελ είχε λάβει προληπτικά μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των κινητών ικριωμάτων, προστατευτικά κιγκλιδώματα και οθόνες, μόνο ένας άνθρωπος πέθανε. Ο πύργος εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889.
Ο πύργος επικρίθηκε πολύ από το κοινό όταν κατασκευάστηκε, καθώς πολλοί είχαν την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός. Οι καθημερινές εφημερίδες γέμισαν με οργισμένες επιστολές από την καλλιτεχνική κοινότητα του Παρισιού.
Ο μυθιστοριογράφος Γκυ ντε Μωπασσάν λέει ότι έτρωγαν το μεσημεριανό γεύμα στο εστιατόριο του Πύργου του κάθε μέρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί, απάντησε ότι ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι, όπου κάποιος δεν μπορούσε να δει τη δομή. Σήμερα, ο Πύργος ευρέως θεωρείται ότι είναι ένα εντυπωσιακό κομμάτι της διαρθρωτικής τέχνης.
Ένα από τα μεγάλα κλισέ των Χολιγουντιανών ταινιών είναι ότι η θέα από κάθε παριζιάνικο παράθυρο περιλαμβάνει τον πύργο.
Ο Άιφελ είχε πάρει άδεια για να σταθεί ο πύργος επί 20 έτη· προοριζόταν για να διαλυθεί το 1909, όταν η ιδιοκτησία του θα είχε επανέλθει στον Δήμο Παρισιού. Η πόλη είχε προγραμματίσει να τoν γκρεμίσει (μέρος των αρχικών κανόνων του διαγωνισμού για ένα πύργο ήταν πως μπορούσε εύκολα να κατεδαφιστεί) αλλά επειδή ο πύργος αποδείχτηκε χρήσιμος για σκοπούς επικοινωνίας, επετράπη η παραμονή του και μετά τη λήξη της άδειας.Η μεταλλική κατασκευή του Πύργου του Άιφελ ζυγίζει 7.300 τόνους, ενώ η όλη δομή, συμπεριλαμβανομένων των μη μεταλλικών στοιχείων, ζυγίζει περίπου 10.100 τόνους. Ανάλογα με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, η κορυφή του πύργου μπορεί να στραφεί μακριά από τον ήλιο μέχρι 18 cm (7,1 in), λόγω της θερμικής διαστολής του μετάλλου στην πλευρά που βρίσκεται ο ήλιος.
ΚΛΙΚ στην εικόνα!
από τον Δημήτρη
